کلینیک فوق تخصصی دکتر فاطمه احمدپور 

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) عامل ایجاد زگیل تناسلی شناخته می‌شود. بیش از ۱۰۰ نوع HPV شناسایی شده است که حدود ۴۰درصد از آنها، پتانسیل آلوده‌کردن ناحیه‌ی تناسلی را دارند. اکثر زگیل های تناسلی را دو نوع خاص از این ویروس HPV یعنی 6 و 11 ایجاد می‌کنند و این دو نوع HPV به‌عنوان نوع‌های کم‌خطر در نظر گرفته می‌شوند؛ یعنی به‌ندرت باعث بروز سرطان می‌شوند. سایر انواع ویروس HPV، علل اصلی تغییرات پیش‌سرطانی و سرطان‌های دهانه‌ی رحم در خانم‌ها هستند. ویروس HPV از نوع ۱۶ یکی از انواع پرخطر ویروس HPV است که مسئول حدود ۵۰درصد از سرطان‌های دهانه‌ی رحم است. انواع ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۳۵، ۳۹، ۴۵، ۵۱، ۵۲، ۵۶، ۵۸، ۵۹ و ۶۸ ویروس HPV، سایر انواع ویروس HPV پرخطر هستند. انواع ویروس اچ پی وی پرخطر به انواع آنکوژنیک نیز معروف‌اند. گمان می‌رود تمامی نمونه‌های سرطان دهانه‌ی رحم (۱۰۰درصد نمونه‌ها) ناشی از عفونت HPV باشد. زگیل های معمولی با زگیل تناسلی متفاوت‌اند و توسط انواع دیگر HPV که پوست را آلوده می‌کنند، به‌وجود می‌آیند. این ذرات ویروسی می‌توانند از طریق سایش میکروسکوپی در ناحیه‌ی تناسلی که در طول فعالیت جنسی اتفاق می‌افتد، به داخل پوست و سطوح مخاطی نفوذ کنند؛ اما علائم این بیماری بلافاصله پس از آلوده‌شدن سلول‌ها به HPV ظاهر نمی‌شود و ممکن است یک دوره‌ی نهفتگی چندماهه تا چندساله داشته باشد. در طول دوره‌ی نهفتگی هیچ نشانه و علامتی از عفونت دیده نمی‌شود. به‌طور کلی حدود دوسوم از افرادی که با یک شریک جنسی آلوده به زگیل تناسلی رابطه‌ی جنسی برقرار می‌کنند، در عرض سه ماه به زگیل تناسلی دچار خواهند شد. زگیل تناسلی به‌طور غیرمستقیم با استفاده از قرص‌های ضدبارداری مرتبط هستند؛ چون با مصرف این قرص‌ها احتمال برقراری رابطه‌ی جنسی محافظت‌نشده، داشتن چندین شریک جنسی و برقراری رابطه‌ی جنسی در سنین پایین افزایش می‌یابد.